چهارشنبه, ۱۹ اردیبهشت , ۱۴۰۳ Wednesday, 8 May , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 2352 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد اعضا : 2 تعداد دیدگاهها : 1908×
سفرنامه
شناسه : 2419

نویسنده : نادیا دانشمهر /// در روزهای بهاری سال جدید به سمت روستا حرکت کردیم . عقربه ی ساعت نشان ازصبحی بارانی را میداد . باعبور از دامنه های کوه های باشکوه کوسالان بعدار ۲ساعت در جاده ی خاکی و بارانی به اینجا رسیدیم که نشانه های بهار به خوبی نمایان میشد . زیبایی بیش […]

ارسال توسط :
پ
پ

نویسنده : نادیا دانشمهر /// در روزهای بهاری سال جدید به سمت روستا حرکت کردیم . عقربه ی ساعت نشان ازصبحی بارانی را میداد .

باعبور از دامنه های کوه های باشکوه کوسالان بعدار ۲ساعت در جاده ی خاکی و بارانی به اینجا رسیدیم که نشانه های بهار به خوبی نمایان میشد . زیبایی بیش از حد این وسرسبزی کل منطقه همگی را محو تماشای طبیعت بکر این دیار میکرد .                                                                            

جاده ای که همانند ماری تنومند به یک کوه بزرگ پیچیده شده ودر ارتفاع بسیار زیا میتوان ماشینها را دید که درحال حرکت هستند البته با این تفاوت که عجله رسیدن معنایی ندارد .                                                                                                                                                             

درطول مسیر زیبا هرچند دقیقه ای با پیچی تند روبرو میشویم که باید ان را دور میزدیم .نمای ده را از هرکجا بنگری زیبا واقع میشود . دیوارها عموما سنگچین با سر ستون هایی کاه گلی نشان از معماری خاص این منطقه میدهد .                                                                    

زیایی های این روستا همچون گل های زرد وسفید درمیان سبزه ها ..قله های سر سوزنی سربه فلک کشیده چشم هر بیننده ای را نوازش میکند .                                                                                                                                                                                                       

گل ها و برگ ها که سر از اب براورده بودند به این منطقه جذابیت خاصی میدهد .با وجود طبیعت خشن ومعماری خاص و فرهنگ سنتی زندگی با امید و استقامت در جریان است . اهالی این منطقه با دستانی صاف و پاک هر چیزی که دسترسی به ان مشکل است روبه رو هستند.                                                                                                                                                                                                                  

همگام که جلو میرویم بوی باران . بوی نان محلی به مشام میرسد .بانوان این دیار با دستانی تنومند خمیر بر روی ساچ میکوبند واز ان نانی برای اهل خانه درست میکنند . مهمانی انها با خوردن غذاهای سنتی (کلانه . کولره . شلکینه . اش دوغ )وصفا وصمیمیت سرچشمه گرفته وجسم ادمی را نیرو وروح و روان را جلا میبخشد .                                                                                                       

"دیوه زناو "به معنی روستایی است که در ان درخت گردو  وجود داشته است . رودخانه بزرگ سیروان از کنار این روستا میگذرد واین مزیت سبب شده با احداث مجتمع ابزی پروری دراین روستا از مهاجرت مردم به شهر کمک شایانی کرد .                                                

بعد از کمی استراحت درهمان نزدیکی ها با ابشاری باچشم اندازی زیبا وپر اب در مکانی سبز وانبوه از درخت زیبایی های  های انجا را کامل کرده بود . بارش باران هم درختان وهوا را بسیار تمیز کرده بود و گویی سر سبزی درختان هم رنگ به خصوصی داشت .                                

   "بهائ  ولد "درکوه می نگری ترنجیدگی او در تو پدید می اید در سبزه و باد می نگری ومی اندیشی لطافت  درتو پدید می اید .

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.